Cichorei

Cichorei is een plant met vele gedaantes. Vooreerst, als gebrande cichorei-wortel als surrogaat-koffie voor de generaties die de wereldoorlogen hebben meegemaakt, of te arm waren om dagelijks een kopje echte koffie te drinken. Toen ik als scholier in het middelbaar als eerste van het gezin opstond, was het mijn taak om in de koffiekan de koffie te bereiden: 3 lepels gemalen koffie + 1 lepel cichorei uit het daarvoor langwerpig zakje in de toepasselijke kleur geeloranje met een oma met een raar hoedje erop.
Vervolgens als het ingekuilde en geforceerde witlof -wit-loof in de omgang- ; een groente die hele generaties kinderen hebben vervloekt , omdat wanneer het wordt gekookt, glibberig van konsistentie en bitter van smaak wordt. Later heb ik er mij met verzoend, onder de vorm van hesp-rolletjes met kaas ermee in de oven. En ik heb het als volwassene leren apreciëren als rauwkost met stukjes appel, druiven of rozijnen, waarbij de bitter-zoete kombinatie een winner is.

Maar de eigenlijke plant Cichorei, is eigenlijk een nobele onbekende. Als lid van de Composieten of Samengesteldbloemigen, gelijkt hij in zijn eerste ver-schijning sterk op dat ander lid van die familie: een bladrozet van ingesneden bladeren zoals de paardebloem. Maar naargelang het zomer wordt, schiet uit dat rozet een rechte stengel de hoogte in, waarop een massa bloemen ontsprin -gen. Ze lijken in vorm ook weer goed op die van de paardebloemen, maar dan met minder straalbloemen, en vooral: in hemelsblauw! Deze bloemen kennen nog een andere bijzonderheid: als gevolg van een soort "innerlijke klok" bloeien ze 's morgens vanaf 6 uur wanneer de zon opkomt, om zich in de middag of bij slecht weer opnieuw te sluiten, of gewoon te verslensen.

De konsumptie van Cichorei als groente is pas in de 17-e eeuw begonnen; en omdat hij dan geforceerd wordt met warmte en in het donkerte, is hij als wit-lof niet alleen minder bitter, maar ook stukken minder geneeskrachtig. De ge-schiedenis van Cichorei als geneeskruid dateert van veel vroeger. De wilde cichorei werd reeds omstreeks 4500 jaar geleden vermeld in de papyrus Ebers, één van de oudst nagelaten Egyptiese geschriften over kruidenkennis. Daarin wordt Cichorei de "vriend van de lever" genoemd. Ook bij de Arabie-se artsen was de plant bekend als chicouryeh, en later als chicourey. In het Oude Griekenland werd de plant kichoreia genoemd. En in al deze kulturen werd de plant medicinaal voor dezelfde doeleinden gebruikt: om de eetlust op te wekken, bij lever- en galkwalen, tegen geelzucht en miltverstopping. Zijn daarbij gekomen in de moderne tijden: verlaagt de cholesterol en bij diabetes. De bitterstof die Cichorei bevat, heeft een opwekkende en stimulerende werking op de hele spijsvertering. En het reinigt het bloed en het gestel van afvalstoffen door vuil-verbranding. Dit is eigen aan het Element Vuur.

En laat je niet misleiden door zijn "blauwe ogen", want al bij al is in deze plant ASTROLOGIES het Element Vuur rijkelijk vertegenwoordigd. Met de lever korresponderen Boogschutter-Jupiter. Maar zijn voorliefde voor zonnige en droge standplaatsen, zijn bloei in de zomermaanden en de biolo-giese klok der bloemen, wijzen nog eens op een Leeuw-Zon-invloed.

Is dit alles? Neen; de vele gedaantes van cichorei laat een complexe samen-stelling vermoeden. Edward Bach heeft in zijn Bach-bloesems de posses-sieve moederliefde en de veeleisende aandacht bij het Cichory-type beklem-toond, maar erg overtuigend komt de Vuur-aard hierbij niet uit de verf. Jaap Huibers verbindt in zijn Ankertjes Cichorei met een vierkant Zon-Saturnus vanuit de zonlicht-versus-donkerte, maar dit is te partiëel.

Als ANALOOG KRUID past Cichorei bij de cholericus, die zich gulzig en gretig in het leven stort, en gemakkelijk in overdaad kan vervallen: teveel eten, teveel alcohol, overdreven feesten, van geen ophouden weten, de kelk steeds tot op de bodem willen ledigen. Een dergelijke levensstijl en liederlijke levenswandel zijn erg belastend voor de lever. Met hun onweerstaanbare charme krijgen ze veel gedaan en vergeven, maar niet de gevolgen van hun uitspattingen op hun lichaam. Daarvoor hebben ze Cichorei nodig.

Laat ons nu devolgende gegevens over Cichorei tesamen brengen: het inkui-len-telen van witlof in de winter; het feit dat Cichorei thans opnieuw wordt gekweekt voor inuline, een onverteerbare suiker die de darmflora stimuleert; het gebruik van Chicorei bij jicht, reumatiese klachten, koorts, opgezette klie-ren, tekort aan urine-en zweetvorming. Chichorei wordt soms ook de weg-wachster genoemd: als het meisje dat in verhalen tevergeefs op haar geliefde langs de kant van de weg wacht. Dit alles refereert naar Aarde.
Bijgevolg is het als COMPLEMENTAIR KRUID te gebruiken voor het mensentype met een tekort aan levenskracht en levenslust; het melancholieke zwaarmoedige en snel ontmoedigde type. Cichorei als tonicum en oppepper voor depressieve en pessimistiese types; als activator voor trage types met een gebrek aan entoesiasme; en tenslotte ook om angstige types meer moed en zelfvertrouwen te schenken. De beschrijving van de bezitterige moeder, het naar aandacht eisend kind, de behoeftige partner of vriend, zijn voorbeelden van mensen die niet los kunnen laten, maar zich op een negatieve manier vastklampen aan wat er is, uit angst van de kontrole te verliezen. Het donker kantje van de Cichorei hangt dus samen met zijn Aardse gehechtheden. In de bloemensymboliek staat Cichorei voor het vinden van zijn weg en het verwij-deren van obstakels. Een Aardse opdracht.