Wilde Liguster (ligustrum vulgare)
Wanneer het woord "liguster" valt, dan denkt het gros der men-sen aan keurig gesnoeide ligusterhagen: liguster staat bekend als een typiese haagplant. Een klein beetje verouderd en geda-teerd welliswaar, omdat de buxus-hagen weer in de mode zijn om de tuinen mee te "onderverdelen" en voor hogere hagen on-dertussen betere alternatieven voorhanden zijn: beuk, haag-beuk, laurierkers-soorten, thuja's, bamboe's, ......Een ouder wordende ligusterhaag begint immers te verhouten, en begint met de tijd "kale plekken" te vertonen.
IK associëeer liguster echter niet met in geometriese vormen getrimde hagen, maar met het vakantie-gevoel. Tijdens de juli-maand gingen mijn ouders jaarlijks op vakantie naar de kust. Omdat liggen bakken in een strandzetel mij niets zei, bracht ik mijn vakantieperiode daar steevast door, met op het strand en in de duinbosjes te wandelen. En precies in deze laatste waren veel ligusterstruiken aangeplant om het opwaaien van stuifzand tegen te houden en de duinen te fixeren. In juli is de ligusterbloei over zijn hoogtepunt heen, maar de duinbosjes roken nog voldoende naar die typiese ligusterbloempjes, om dit bij mij voor altijd te associëren met het verheugende vakantie-gevoel NA het beïndigen van het schooljaar. Het bevrijd zijn van alle verplichtingen en opgelegde taken; de ontspanning na de stresserende examenperiode; het kunnen terugvallen op mezelf zonder dat er vanalles van mij verwacht en geëist werd. Free again: gewoon onbezorgd kunnen dwalen op de inspiratie van het moment en het gevoel van de omgeving. Born again: de verademing van niets meer te "moeten"; kunnen terugvallen op zijn EIGEN motiveringen en doelen.
Deze terugkeer naar de bron, wordt door volwassenen fre-kwent herkend als de "kommerloosheid van de jeugd ". Het korte-broek-gevoel: zorgeloos een hele dag spelen, en naar bin-nen geroepen worden door het "komen eten!" van moeder. Geen verantwoordelijkheden, geen problemen, geen moeilijk-heden: het leven als een beschut bestaan waar alles nog gere-geld wordt door de ouders, alsof tafeltje-dek-je en rijstpap-e-ten-met-zilveren-lepeltjes de realiteit zijn.
Zoals een haag het gevoel geeft beschut en beschermd te zijn te-gen de buitenwereld, zo beschouwen veel mensen hun privacy als het "laatste bastion": de VEILIGE plek, waar ze zich kunnen terugtrekken van het gewoel en gejaag " in de straat". Zoals kinderen naar HUIS lopen wanneer ze zich pijn hebben gedaan of verdrietig zijn, en troost gaan zoeken in de armen van hun ouders. Dát gevoel van geborgenheid, schenkt de liguster ook. Het is een beetje een weemoedige struik, die ons terug-voert naar de zorgeloze jaren van onze jeugd, en herinneringen oproept van vriendschappen die we in onze jonge jaren op school en op vakantie hebben gesmeed, waarvan we dachten dat ze "voor het leven waren".
Vragen die de liguster derhalve oproept zijn: hoe bedreigend ervaar je de wereld? In welke mate wil je je afschermen van de buitenwereld (hoe hoog is je haag?). Hoe kwetsbaar voel je je in de wereld? Hoe kom je overeen met je naaste buren? Hoe verhou je je tov je omgeving: betrokken, of integendeel af-standelijk? Kun je je handhaven in "de boze wereld" of heb je het gevoel overspoeld te worden? Ben jij een zwemmer die de zee trotseert, of een stuk wrakhout dat dobbert op de golven?
To be or not to be; that's the question! Als je het gevoel hebt niet opgewassen te zijn tegen de wereld, of als je het allemaal heel even teveel wordt, zoek dan het gezelschap van een ligus-terbosje op. Op die beschutte plek, kan je je laten gaan ; ga des-noods een potje huilen om al je onvredes los te laten. De ligus-ter zal je dan als een ouder opvangen en troost geven.
En wat met de specifieke geneeskracht van de liguster, zul je je misschien afvragen? Wel, er zijn toepassingen, maar die zijn minimaal, en die zijn ook niet bijzonder; er bestaan kruiden met betere werking die die van de liguster ruim overtreffen. Maar hoeft dat ook? Moet een "daddy" ook nog eens een vol-leerd arts zijn? Of volstaat het dat zijn beschermende en welwil-lende aanwezigheid er steeds is, en men op alle tijden op hem beroep kan doen?
Zoals we allen in aanwezigheid van onze ouders terug "een beetje kind aan huis worden", zo kunnen we in de aanwezigheid van de liguster terug het innerlijk kind in ons laten spreken. Even vrij zijn van de "ondraaglijke last" van het volwassen be-staan met al zijn verplichtingen en drukkende verantwoorde-lijkheden. Even gewoon terug onbekommerd kunnen "spelen" als een homo ludens; even natuurlijk vrienden kunnen maken zonder bijbedoelingen of vermeende belangen. En dat alles onder de auspiciën van boom-ouder liguster. In tuinen waar veel liguster staat, zou een bordje moeten hangen met "Hier waak ik.", met de foto van een grote liguster"boom".
Daarom: laat liguster uitgroeien tot een bloeiende heg; je be-tuttelt of kortwiekt je ouders toch ook niet? Laat hem tot bloei komen! Eer hem zoals hij IS, en niet zoals jij denkt dat hij zou moeten zijn.
