Grootbladige Linde (tilia platyphyllos)
Er bestaan van de linde twee grote onder-soorten: de grootbla-dige die het eerst bloeit (in juni namelijk), en de klein-bladige die later bloeit (in juli namelijk). Maar daarover ga ik het ver-der niet hebben: daar is informatie genoeg over te vinden, en geneeskrachtig bestaat er verder niet zoveel verschil in de aard en kwaliteiten van de onderscheiden bomen.
Omdat vooral de bloemen van de linde worden geoogst en ge-bruikt, zal ik het veleer dáárover hebben. En met plezier, want één van mijn aangenaamste jeugdervaringen en -herinneringen bestond juist uit de uiterst beminnelijke bloesemgeur van de linde. Een goede vriend uit het Brugse was mij komen oppikken met zijn motor: het was een mooie en warme zomeravond. Met mij achterop de motor, mijn lange haren opwaaiend vanonder de helm, vatten wij de lange rit aan. Het leuke aan het motorrij-den is, dat je niet afgsneden bent van je omgeving, maar er blijft deel van uitmaken (zoals een fietser of voetganger): iedere keer dat wij door een dreef met lindes reden, woei een lieflijke geur ons tegemoet. Het was één van de hoogtepunten van mijn "olfactieve ervaringen".
De geur van lindebloesem is zeer rijk, diep en komplex: wie bij-voorbeeld lindebloesem heeft geoogst, heeft de geur ervan nog de hele dag aan zijn vingers "kleven". Als ik dat gedaan heb, vertik ik het een hele dag mijn handen te wassen om deze heer-lijke geur een tijd bij mij te kunnen houden. Tegelijk is de geur heel subtiel: dat er zoweinig van gebruik wordt gemaakt in par-fums, heeft volgens mij meer te maken met moeilijkheden om deze geur vast te houden. Gedroogde bloemen, en thee ervan, missen bijvoorbeeld de meest aangename, maar blijkbaar tege-lijk meest vluchige komponent van de bloesem.
Dat de linde door bijna alle auteurs en "connaisseurs" als een vrouwelijke boom wordt ervaren, is dan ook geen toeval, maar een gevolg van "haar" lieflijke en aanlokkelijke bloem-geur. En de mens is niet de enige om dat te vinden: een bloei-ende linde gonst werkelijk van de bijen en de insekten die haar dan bezoeken. Dit steekt schril af, met de periode van de vroege herfst wanneer de vruchtjes rijp worden: die vinden bijlange niet deze bijval, en worden dan ook door de wind verspreid (als "helikopterjes ").
Zélf vind ik de linde iets melancholies bevatten, iets vluchtigs zoals haar geur: ook de meest lieflijke momenten van het leven glijden voorbij en kunnen niet echt vastgehouden worden, hoe-zeer men dat ook zou verlangen. Ik zie mij nog steeds op die motor zitten, maar die tijd is voorbij, en met de goede vriend van weleer heb ik zelfs geen kontakt meer. Een andere herinne-ring is een avondlijke wandeling met mijn eerste liefje door een bloeiende lindedreef; het heeft maar de tijd van een bloei ge-duurd: één zomer. Tempus fugit. De tijd vervliegt. Men kan het leven niet vasthouden: de levensstroom vloeit eeuwig verder.
Wie het met dat besef moeilijk heeft, kan baat vinden in het drinken van een kopje lindebloesem-thee: dat geeft troost aan een "onrustig hart". Zelf vind ik niet dat men de fameuze signatuurleer als een soort passe-partout kan gebruiken, maar in dit geval is het toch overduidelijk: het blad van de linde is hartvormig. Lindethee is daarom dienstig bij hartepijn of hartzeer: bij situaties waarbij men "afziet" door GEBREK aan vriendelijkheid, welwillendheid, harmonie, lieflijkheid, medele-ven, empathie,....
Met dien verstande: gebruik linde niet bij eigenlijke hartkwa-len. Het werkt immers indirekt op het hart, door voor emotie -drainering te zorgen. Naar analogie werkt de linde lichame-lijk op de waterhuishouding: zet de nieren aan tot afwate-ring, en zet de huid aan tot meer zweten. Vandaar het gebruik van linde bij waterzucht, opgezette voeten en benen, verslij-ming van de nieren, nierkolieken, onreine huid (verwerkt in heel wat "schoonheidsprodukten"), eczema, reuma,.....
Water dat in het lichaam wordt vastgezet, staat energeties ana-loog met emoties die niet meer "stromen"; in de chakra-healing noemt men dat een emotionele blokkade: men kan of wil een bepaalde kwetsuur of ervaring emotioneel niet verwerken, en blijft " er bij staan". Voor de linde dus "de boom van de liefde" is, bevat haar wezen of energie de moed om VERDER te gaan, ook al is de ervaring NIET aangenaam of "vriendelijk".
Het leven kan immers niet louter aangenaam of zoet zijn: ook harde dobbers moet men kunnen verwerken, harde noten kra-ken, en tegenslagen kunnen inkasseren. In de grote levens-stroom moet men kunnen genieten van de heuglijke momen-ten, maar die niet proberen vast te houden, op straffe van de levensstroom zélf stil te leggen. Koester dus je aangename mo-menten, en wees een beetje epicurist, vanuit het besef dat die goede momenten tijdelijk en vluchtig zijn. En als er iets op je gemoed drukt, of je ziel door iets verzwaard is: drink dan een kop lindethee voor het slapen gaan om te helpen deze emotie te verwerken in plaats van er wakker door te liggen met een "bezwaard hart".
