Mimosa-Silver Wattle-Schijnslaapboom
Het is -alweer- een uiting van Europees/Westers chauvinisme van de Mimosa te associëren aan de Franse Côte d' Azur of de Italiaanse Rivièra, want de boom is afkomstig van Australië. Hij wordt daar Silver Wattle genoemd: wattle=omheining, vlecht -werk vanwege zijn dichte groei die hem een ondoordringbare hindernis maakt; en zilver vanwege een wit korstmos dat op zijn bladeren en stam groeit (zie foto). Zijn wetenschappelijke soortnaam refereert daarnaar: dealbata=met wit poeder. Ook wordt hij wel eens Schijnslaapboom genoemd vanwege zijn eigenschap om bij gebrek aan water vocht uit zijn bladeren weg te trekken, waardoor hij dor en "dood" lijkt. Het naam Mimo-sa refereert daarnaar: het is afgeleid van het Griekse mimos =imitator, nabootser. De boom speelt "voor dood". Misschien een grappige associatie: mimespelers kleuren hun gezicht ook ..... wit.
De Mimosa is een Acacia -die naam komt dan weer van het Griekse akakia=doorn- , maar dan één zonder doorns, die in zijn thuisland ZO-Australia en Tasmania kan uitgroeien tot een forse boom van 30 meter. Hij wordt als ornamentale plant ge-kweekt in heel wat warm-gematigde gebieden van de wereld, alwaar hij zich dan ook heeft verwilderd: de Mediterane zone van Portugal tot Griekenland, Marocco, Israël, Yalta, Californië, Zuid-Afrika, de hooglanden van Zuid-India, ZW-China, Chili, .. Hij groeit zo snel -tot 2 meter per jaar- dat hij zelfs als boom niet ouder wordt dan 30-40 jaar. In Europa wordt hij hooguit 10 meter. Omdat hij zich gemakkelijk in het wild uitzaait, wordt hij in sommige landen, zoals in Spanje, als een invasieve soort beschouwd. In tropies Amerika komen meer dan 600 soorten mimosa's voor (oa de Tepezcohuite in Mexico; de Jurema in Brazilië en de Carbon Negro in Midden-Amerika); en zowel in Australië, Afrika en ZO-Azië komen meer dan 1000 soorten acacia's voor.
Tijd om onze aandacht te vestigen op wat de mensen vooral in-teresseert aan deze boom: zijn bloesem. Wanneer de boom in bloei komt, draagt elke mimosatak massa's kleine, ronde goud-gele bloemhoofdjes. Ze kontrasteren sterk met de fijn ingesne-den blaadjes, en verspreiden een zachte maar karakteristieke geur. Op 8 maart -de Internationale Vrouwendag- is het in Ita-lië de gewoonte een boeketje mimosabloemen cadeau te doen aan de vrouw die veel voor jou betekent: La Festa della Donna. Dit kan aan zijn vriendin of partner zijn, maar ook zijn moeder, zijn vriendin, zijn secretaresse, zijn buurvrouw, .... Dit gebruik ontstond in 1946, toen een groep vrouwen die de Internationale Vrouwendag voorbereidde, een symbool zocht dat vergelijkbaar was met de rode anjer van 1 mei. Ze zochten naar een bloem die al in maart bloeit, maar net na de oorlog was het erg moeilijk om om het even welke snijbloem te vinden, zodat de keuze viel op Mimosa omdat die op dat ogenblik in en om Rome overvloe-dig bloeide. De bloem werd toen als symbool voor gedragen voor de onderlinge solidariteit van vrouwen, en om aandacht te vragen voor de verdere emancipatie van de vrouw.
De gele bloemen werden daardoor symbool voor de vrouw zelf: ze zijn kwetsbaar, maar hebben voldoende veerkracht om na een koude winter opnieuw te bloeien als één der eersten. Deze vroege bloeitijd dankt de Mimosa aan zijn gebied van herkomst en blijft natuurlijk behouden op plaatsen waar hij verwilderd is. Aldus kan men in wielerwedstrijden Parijs-Nice en Milaan-San Remo de wielrenners langs in de zon schitterende mimosabloe-sems zien rijden. Het is dan maart, dus VOOR Pasen en de Lente: hij, of zij, bloeit in de Vissen-periode.
Wat is eigen aan de Vissen-energie? Als laatste Teken van de Dierenriem, sluit het een cyclus AF. Niet alleen letterlijk als ie-der jaar opnieuw een jaarcyclus; vergeten we niet dat vroeger het "nieuwe jaar" begon bij de Lente op 21 maart, wat "logieser" was want in overeenstemming met het natuurlijk jaarritme der seizoenen in Europa. Maar ook figuurlijk: iets ouds sterft af, en iets nieuws gaat zijn intrede maken. Het maakt de weemoed van deze periode en deze energie uit, omdat het de overgangs-fase is tussen afscheid nemen van iets (of iemand), en in hoopvolle verwachting zijn, van wat gaat komen. In de populaire astrologie en New Age wordt dit domweg "loslaten" genoemd alsof dit een fluitje-van-vijf-cent zou zijn, maar iets afsluiten gaat steeds met pijn gepaard: de pijn van iets te moeten laten afsterven, en de kwellende pijn van onzekerheid OF er dan nog iets (anders) zal komen, en wat dat dan zal zijn.
De Mimosa toont hoe eerst iets moet vernietigd worden, al-vorens er iets nieuws kan geboren worden: in zijn gebied van herkomst behoort hij tot de bush-vegetatie die door brand wordt geregenereerd. Hij is dus een pionier die de "naakte aar-de" terug in ijltempo bedekt met groei om de bodem te bescher-men. Vandaar zijn fenomenale groeikracht: in een jaar of drie heeft men van een piepklein kiemplantje al een metershoge struik. Gezaaide mimosa's bloeien reeds in hun vierde of vijfde jaar. Vandaar dat hij ook doelbewust aangeplant wordt op ta-luds om de bodem te fixeren. Vandaar dat men kokend water over mimosa-zaad moet gieten wanneer men het heeft gezaaid: mimosazaad heeft hitte nodig om te kunnen ontkiemen.
Een ander gevolg is dat wanneer er men dan in geslaagd is zo'n boom uit zaad op te kweken en te doen opgroeien door hem te beschermen tegen vorstperiodes (hoe groter hij wordt, hoe be-ter hij tegen vorst bestand wordt), men niet moet verwachten dat zijn precieuze boom een leven lang zal meegaan. Als je erin slaagt de Mimosa 5 jaar lang in leven te houden, is dat al een heuse tuinmanprestatie. Mimosa werd aan de Franse Rivièra in de tweede helft van de 19e eeuw geïtroduceerd door Engelse aristokraten in hun tuinen aan de Franse zuidkust, en die had-den daarvoor een heel legertje tuinmannen tot hun beschik-king.
Op het eind van het Mimosa-verhaal, is dat wat belangrijk is: de Mimosa is een overgangsboom. Kweek hem op, zoek hem op, of breng een ruikertje ervan in je kamer, wanneer je je zelf in zo'n overgangsfase bevindt, en nood hebt om een bepaalde le-vensfase of levensproblematiek af te sluiten, om klaar te zijn om een nieuwe fase te beginnen.
