Pag 3
De Spirituele Tuin
Sla een willekeurig tuinboek of -catalogus open,en deze beelden springen er telkens weer uit. Met als gevolg, dat de meeste tuinen “pré-fab” zijn: onpersoonlijke en volgens vaste stramienen opgebouwde standaardtuinen, die weliswaar rekening houden met de (identieke) wensen van de eigenaar, maar bitter weinig sfeer kennen, en weinig tot de verbeelding spreken. Daarom spelen kinderen vaak liever in het bosje of braakveld naast hun tuin ,waar ze dat gevoel wél hebben (en waar ze natuurlijk kunnen doen wat ze willen).
Ook de zogenaamde kijktuinen zijn vaak als opgemaakte, mooie vrouwen: mooi om naar te kijken aan de oppervlakte, maar “binnenin” speelt er zich te weinig af, om zich er echt in te kunnen verdiepen. Op zo'n tuinen, hoe mooi ze ook zijn, geraakt men vlug uitgekeken.
Beschouwt men daarentegen zijn tuin als een groei- en ontmoetingsproces met de natuur, de natuurelementen en de andere natuurwezens, dan opent dit nieuwe en onvermoede perspectieven. Primo wordt zijn tuin dan een wereld van verwondering waarin men telkens nieuwe ontdekkingen en ontmoetingen kan maken. Secundo wordt zijn tuin dan ook een plek van harmonie, aan wiens rustgevende kracht men zich kan laven; een plaats van fysies herstel en geestelijke healing, die steeds tot zijn beschikking staat.
Tuinieren niet alleen als heilzame therapie, maar de tuin ook als kontakt met moeder Aarde en de energie der seizoenen. Naar aloude sjamanistiese traditie ontstaat aldus een energetiese band met die plek, wat op zijn beurt weer toelaat er zich veel vlugger op te laden, te regenereren, te helen, terug in evenwicht te komen.
En tertio ontwikkelt men voeling met de spirituele dimensie. De zen van het tuinieren: volledig in het hier en nu opgaan, en één worden met zijn omgeving. De tuin als een organies en bezield geheel, ipv als een verzameling planten, of als een steriel postkaartje.
Vanuit zo'n andere tuinfilosofie ontstaat een andere houding in en een andere verhouding mét zijn tuin; en ontstaat mettertijd ook daadwerkelijk een ander type , of een ander soort tuin. Want -alweer met alle respekt- de meeste tuinen liggen er sfeerloos en zielloos bij.
KONKREET komt het er dus op aan, zijn tuin een eigen karakter te schenken dat past bij zijn eigen persoonlijkheid. De meeste mensen zullen weliswaar met dit principe instemmen, maar deinzen meestal terug voor het nemen van de konsekwenties daarvan, en volgen dan maar uit angst de meer konforme en platgelopen wegen. Hoe klein je tuin echter ook moge zijn -een voortuintje in een stad bvb-, er is steeds iets bijzonders van te maken. Iets dat iets uitstraalt ipv banaal te zijn; iets waar je plezier aan kunt beleven telkenmale je erdoor loopt of erin werkt.
Krachtige concepten zijn meestal de meest eenvoudige, en tegelijk de meest gedurfde. Zo zijn ronde lijnen en niveauverschillen bijvoorbeeld het meest natuurlijk en sfeervol, maar heel wat mensen vergooien a priori die kans door bij de bouw van hun huis, ook hun tuin in rechte lijnen aan te leggen en het terrein spiegelglad te egaliseren. Voor wie dus een huis bouwt, geldt: het concept van de tuin begint samen met het concept van het huis, en is niet iets dat er achteraf “bijgezet” wordt. Nogmaals: men “koopt” geen tuin, of men laat geen tuin “aanleggen”, maar een tuin ontvouwt zichzelf als een volkomen natuurlijk groeiproces.
Vertrouwen leren krijgen in de natuurkrachten zal velen, die graag volledige kontrole over de gang van zaken hebben, allicht met schrik vervullen. Het lijkt hen evidenter om dingen te beknotten en te onderdrukken: dingen gewoon “hun gang laten gaan”, lijkt helemaal uit den boze. Maar persoonlijk heb ik bijvoorbeeld in mijn tuin nog nooit gras gezaaid: de bodem en de wind zorgen ervoor dat open grond na een tijd met grassen “bezaaid” wordt. Wie zijn verhouding met zijn tuin vooral beschouwt als een gevecht tegen de natuur, zal echter steeds het bijltje moeten leggen: de natuur rust namelijk nooit. Planten blijven maar groeien en “rommel maken”.
De obsessie van properteit is derhalve een ander principe dat men moet laten varen, als men een spirituele verhouding met de natuur en met zijn tuin wil ontwikkelen. Laat afgevallen bladeren bijvoorbeeld liggen, om ter plekke als mulchlaag tot kompost te laten omzetten, ipv hen verwoed in zakken te stoppen.
