Wat Uitleg
In onze kultuur lijken bomen wel niet meer te mogen groeien. In de tuinen worden ze heel de tijd "geknot". Vaak zien ze er dan ridikuul uit, als een poedel die net een scheerbeurt heeft gekregen. De Westerse mens vind dat dan "netjes", op dezelfde manier als hij een kale, egale vlakte of een monotone, rechte lijn "mooi" vind. Kijk maar in de "boekskes" van de moderne design en binnenhuis-architectuur: strakke lijnen, steriele ruimtes, koude blokken; en dat vind men dan het toppunt van estetiek en " goede smaak". Het lijken wel stuk voor stuk dode kamers, alsof er in die huizen niet geleefd wordt en er zich in die huizen volstrekt niets afspeelt: alle sporen van aktiviteit en leven moeten worden weg-gewist en weggeborgen.
En alsof dat nodig was, heeft men diezelfde "noodzakelijkheden" ook naar het tuingebeuren verplaatst: strakke lijnen met buxus en hagen, steriele grasvelden, en planten die strikt mogen groeien binnen de afbakening van omsloten, recht-lijnige perken. Men gaat zelfs zover van over tuinkamers te spreken, en men "behangt" dan die kamers met allerlei versieringen en artefakten, en zet er (tuin)meubelen in, zoals men met woonkamers doet. Met natuurlijkheid heeft dit niets te maken: zoals in een woonkamer moet alles blijven zoals het is; en alles wat daarvan "afwijkt" wordt als "rommel" ervaren. Het resultaat: zelfs tuin-bezitters die helemaal geen voeling met het grote natuurgebeuren meer hebben.
De meeste mensen zijn bijvoorbeeld totaal onwetend, over hoe die "coniferen" en "cipressen" die ze als "haagmuren " trimmen, eigenlijk spectakulaire reuzen kunnen worden, waarvan de oerbossen tot de mooiste wouden ter Aarde behoren (google eens "white cedar" of "red cedar"). GROEI is iets kompleets natuurlijks voor een boom; een boom niet laten groeien, is als hem beletten te leven; een boom die "kortgehouden" wordt, is als een kind dat niet mag spelen en bewegen. Grote bomen zijn de kroon op de schepping van het Aards leven: ze zijn de sieraden van het landschap en de kathedralen van het ecosysteem; ze zijn letterlijk en figuurlijk onontbeerlijk voor het leven op Aarde, en voor het voortbestaan van de Aarde. Hiermee doe ik de dringende oproep die alle bewus-te mensen overal ter wereld doen: laat bomen staan, laat bomen leven, laat bomen groeien.
Omdat in het bijzonder de coniferen of naaldbomen in onze kontreien erg respektloos worden behandeld, heb ik besloten dit jaar een volledige cyclus lou-ter aan hen te besteden: iedere "Boom van de maand" zal een vol jaar een naald-boom zijn. Als "haagplanten" worden ze "mishandeld " en permanent "gehandi-kapt" gehouden; en zelfs "groene jongens" vinden dat ze hier niet "inheems" zijn, en zien er dus geen bezwaren in dat ze naar hartelust en willekeur gekapt wor-den. Het zijn immers maar coniferen.
Precies om ook hen beter te doen leren kennen, is het noodzakelijk hen de eer toe te kennen die ze verdienen. Vaak staan bomen in onze direkte omgeving, maar men slaat er geen acht op: voor het gros der mensen zijn bomen als levens-loze objekten of dingen. Vaak kent men niet eens hun naam. Vandaar dat men dan ten onrechte meent er "alles" mee te mogen doen. De "Boom van de maand" heb ik zo gebundeld en zo geconcentreerd mogelijk proberen houden: de essen-tie zoeken, het wezen van de boom. Samen met de "Meditatie van de maand" is dat een reden om eens van tijd tot tijd mijn site te komen bezoeken.