De wolf

Daar waar de beer als een eenzaat door het leven stapt, is de wolf -en bij uitbreiding ook zijn "gedo-mestikeerde" versie, de hond- een roedel- of gezel-schapsdier. SOCIAAL kontakt en "verkeer" zijn daarbij onontbeerlijk om de groep bij elkaar te hou-den. Om de groep als een "geöliede machine" te laten funktioneren, staat één dier -het zogenaamde alfa- dier ervan aan de leiding: hij of zij deelt als "de baas" (=upperdog) de orders en de lakens uit. "Goed omgaan" met een hond of wolf, betekent NIET met hem spelen of hem aaien, maar zijn autoriteit over hem stellen (en hem dus een rang lager doen in-nemen). Wie dit procédé konsekwent toepast om lastige of problematiese honden in het gareel te doen lopen, is de onnavolgbare Cesar Millan; zijn tv-programma's als "TheDog Whisperer" zijn een aanrader!

Ditzelfde hiërarchiese principe vind men op alle niveau's en in allerlei vormen terug in de mensen-populatie: of het nu de koning of de president is van een land, de manager van een zakenbedrijf, de direkteur van een fabriek of een school, een kommissaris of een generaal, een burgemeester of een ondernemer, steeds staat er één persoon aan het hoofd of aan de LEIDING. Dit wordt letterlijk uit-gebeeld door een hondenslee, waarbij het domi-nante dier, VOORAAN loopt, en de koers bepaalt.

Er is dus een duidelijk verschil in stijl waarneembaar tussen de wolf-sjamaan en de beer-sjamaan: de laatste moet men "in zijn hol" gaan opzoeken, terwijl de eerste het liefst GROEPS-bijeenkomsten organi-seert (waarvan hij zichzelf natuurlijk tot leider aan-stelt). Een beer-mens zoekt één-op-één relaties; een wolf-mens zoekt zijn plaats en rangorde in de groep. Een beer-mens gaat één-tot-één gevechten aan; kom aan één lid van een wolf-groep, en je krijgt de hele "meute" op je nek. De grootste kracht van de groep, is meteen ook zijn grootste gebrek: de clash der clans, klassen, supporters, families, naties, volkeren, godsdiensten,....in een ongenadig gevecht met elkaar gewikkeld, elk met hun eigen kleuren en banieren.